Op weg naar huis

Dag 122, Maandag, 12 januari 2009, Cee - Fisterra, 14 + 3 + 3 km.

Spaanse hotels zullen in mijn herinnering blijven als slaapmogelijkheden met te korte bedden. Overal zijn de bedden maar een meter tachtig lang. In de refugios zijn ze éénpersoons en een meter negentig lang. Maar die twee persoons bedden in hotels zijn een verschrikking. Dekbedden kennen ze hier niet. Dekens moeten je ’s nachts warm houden. Die dekens worden aan drie zijden strak ingestopt. Je komt met je voeten lang niet tot aan het voeteneind. Probeer je dat toch, dan moet je de dekens loswringen. Gevolg is dat je de kou aan je voeten voelt, die nu aan de onderkant niet meer bedekt zijn. Oplossing van dit probleem is gewoon je voeten in je eigen slaapzak steken. Maar ja, je hebt natuurlijk betaald om van schone lakens te genieten, maar helaas het is niet anders.
Ook dit hotel in Cee is een echt Spaans hotel. Maar à lee, we slapen er maar één nacht en dan op voor de laatste etappe naar het eind van de wereld of zoals ze dat hier noemen Finisterra.
’t Wordt niet de leukste etappe, want hoewel ik me voornamelijk op zeeniveau beweeg is het bitter koud door een smerige wind die vanaf de koude oceaan komt aangestormd. Maar ’t is gelukkig ook niet ver, slechts veertien kilometer scheiden me van het plaatsje en dan zijn het nog drie kilometer naar het uiterste puntje. Om kwart voor twaalf ben ik er, de herberg vermeldt dat de deuren eerst om vier uur open gaan. Neem ik de herberg of neem ik een hotel of pension? Maar als ik me dan weer realiseer dat alleen de herberg een bed zal bieden dat lang genoeg is, besluit ik toch maar met rugzak op naar de kaap te wandelen en dan om vier uur naar de herberg te gaan. Mochten ze daar geen dekens hebben, dan kan ik nog altijd een kamer nemen.
Om even over vieren zie ik de mij bekende twee Ieren de refugio binnenstappen. Wel dan zal die voor mij ook wel geopend zijn. Ik zit al een half uurtje te wachten in een bar tegenover de refugio. Gelukkig heb ik de tocht naar het uiterste einde van de toenmaals bekende wereld erop zitten, want dat was een koude bedoening. De storm van vanmorgen is aangezwollen tot windkracht zoveel. Maar ik heb het er goed afgebracht, want op de terugweg had ik de wind in de rug en het ging vrij steil naar beneden. Dan moet je oppassen dat je niet te veel gang krijgt, want dan zou je weleens kunnen struikelen, met nare gevolgen; tenminste schaafwonden.
Onze Lieve Heer heeft rare kostgangers. De hospitalero hier is ook een Ier. Hij weet alles. Zo zal binnen vijf jaar een totaal omvattende ramp de wereld treffen en was de elfde september in 2002 georganiseerd door de CIA. Als bewijs voor zijn stelling haalt hij aan dat toen president Bush van de ramp op de hoogte werd gesteld hij gereageerd zou hebben alsof ie het al wist.
Ach wat is het toch fijn één horloge te hebben.

Dag 123, Dinsdag, 13 januari 2009, Fisterra – Santiago in autobus.

Ja. Ik heb besloten toch maar naar huis te gaan. Ik kan het niet opbrengen om nog terug te wandelen. Het is mooi geweest, ontzettend mooi geweest, maar genoeg is genoeg.
De autobus van half negen brengt me in drie uur terug naar Santiago. Daar boek ik op het autobusstation een terugreis naar Eindhoven, vertrek morgenochtend om kwart over tien. Donderdag om drie uur in de middag zal ik dan in Eindhoven zijn en als ik daar redelijk een trein kan pakken, dan ben ik tegen een uur of vijf in Aalten en wandel ik zes uur Bredevoort binnen.

Ik kan het zelf nog niet geloven dat een mens zo ver kan wandelen.
Hoewel ik wel naar huis verlang zou ik het geen heimwee willen noemen. Ik verlang het meeste naar een goed boek. Eindelijk weer eens een boek te kunnen lezen en verder naar een hartige zoute haring. En tegen alle diëetadviezen in, maak ik in één van de eerste dagen dat ik terug ben een echte lekkere erwtensoep en vervolgens een pot zuurkool. Daar heb ik echt zin aan.

Ik nodig iedere lezer die meer wil weten over de tocht uit mij uit te nodigen voor een maaltijd, tijdens welke ik alle mogelijke vragen zal beantwoorden.
Zoals ik van vroegere reizen ook wel gedaan heb wil ik er ook wel lezingen over geven voor groepen, verenigingen of weet ik wat voor clubs. Veel dia’s zal ik niet vertonen, hoofdzakelijk zal ik daarbij vertellen.