Einladung/Uitnodiging
Door: Jan Bloemendaal
Blijf op de hoogte en volg Jan
29 Mei 2012 | Duitsland, Salzwedel
Salzwedel, Tweede Pinksterdag 2012,
Tja, daar zitten we dan met ons goede gedrag. Het is mooi weer. De zon schijnt al een paar weken in deze mooie meimaand iedere dag verrukkelijk. Ik geniet ervan als ik bezig ben in en om mijn nieuwe huis.
Eindelijk werd het dan eind maart, de tijd die vastgelegd was om mijn nieuwe woning te betrekken. Ruim honderd dagen had ik er op moeten wachten. Honderd dagen die tergend langzaam voorbij kropen, die ik moest afwachten in onzalig niets doen, wetende dat straks mij veel werk zou wachten.
Op dinsdag 27 maart is het een stralende voorjaarsdag als leden van de ASA aanbellen om met groot materieel mijn spullen over te brengen naar de Katharinekirche 8. Dominee Dienelt is maandag vertrokken, de sleutels heb ik in mijn bezit.
De eerste volgeladen paardentrailer arriveert om elf uur al aan de Katharinenkirche. Snel laden de ASAmannen en één vrouw de dozen en kratten. Zoveel mogelijk worden de spullen neergezet in de kamer die ik de “Bibliotheek” ga noemen. Houten stellages, die nog uit mijn boekwinkel stammen slaan we op in het achterhuis. Dan snel terug om een nieuwe vracht te halen. Zo gaat het een keer of vijf. Dan ’s middags om een uur of vier staan bijna alle spullen in mijn nieuwe onderkomen. De garage op het oude adres heb ik nog een maand langer gehuurd om er spullen te kunnen laten staan die ik dan in de loop van april met eigen auto wil ophalen.
Maar dan!
Waar beginnen we het eerst? Het beddegoed heb ik zelf overgebracht, zodat ik weet waar het is gebleven. Spullen om koffie te zetten en om een hapje te kunnen eten heb ik ook zelf verzorgd.
Op het eerste gezicht ziet het huis er redelijk schoon uit. Maar van dat gezichtspunt kom ik al spoedig terug. Gaandeweg constateer ik dat het hele huis onder de spinnewebben zit. Dat wordt dus poetsen met de stofzuiger. Plafond en wanden, alles bewerk ik in de komende weken met de stofzuiger om de spinnewebben te verwijderen. De ramen zijn zo vuil dat het na het lappen lichter is in de kamers. De vitrages overal mogen ook weleens een wasbeurt hebben. Na het wassen vallen sommige in stukken uiteen. Weggooien dan maar en als het wat rustiger wordt nieuwe kopen. Maar waar is nijptang of de boormachine? Hoe krijg ik zonder werkbank kasten en stellages in elkaar?
Op de 22ste april is het tijd om te vertrekken voor de reis die ik geboekt heb bij de Urania naar Sicilië. Ik heb er weinig zin in, maar ga toch maar. Het is ook wel goed dat ik een weekje verlost ben uit de primitieve omstandigheden thuis.
Sicilïe valt me ontzettend tegen. Het weer is goed, maar het hotel ligt heel excentrisch op het eiland zodat we verscheidene dagen urenlang in de bus moeten zitten om de geplande attracties te kunnen bereiken. De eerste dag bezoeken we de Etna waarvan de top nog met sneeuw bedekt is. Het is er steenkoud in de razende wind die er waait. Daarna bezoeken we zo ongeveer iedere dag een Grieks theater en twee barokke kerken. Vooral van de barokke kerken ga ik over mijn nek. Uit goede bron heb ik vernomen dat Onze Lieve Heer zelf ook de sobere protestantse kerken verkiest boven die verschrikkelijk overdadige barokke gevallen. Eénmaal zijn we te gast in een kerkgebouw dat er al 2500 jaar staat. Het werd gebouwd als tempel voor Zeus.
Ook het hotel is niet knus en gezellig te noemen. In de eetzaal kunnen tegelijkertijd driehonderd gasten zich van voedsel voorzien. Soms zijn die driehonderd mensen er ook. Het hotel is schuin tegen een berghelling op gebouwd. Van de bus naar de kamer moet je je bedienen van drie liften. Kijk je dan op je kamer gekomen uit het raam, dan zie je dat je je nog steeds op straatniveau bevindt. Ga je vervolgens naar de eetzaal, dan moet je weer gebruik maken van drie andere liften.
Sommige gasten snappen na drie dagen het liftsysteem nog niet.
Als we op de terugreis om negen uur landen op vliegveld Tegel in Berlijn ben ik eindelijk ‘s nachts om drie uur doodvermoeid thuis.
Dat was Sicilië. Daar ga ik voorlopig niet weer naar toe.
Gelukkig heb ik eind februari een dijk van een lezing gegeven voor de Urania over “Meine Einwanderung in die Altmark”. De plaatselijke pers had ruim aandacht besteed aan mijn optreden en het zaaltje was dan ook tot de laatste plaats bezet toen ik begon. Vanaf het eerste moment luisterde het publiek geboeid toe hoe ik de ups en downs van mijn reizen en uit mijn leven voordat ik me vestigde in de Altmark vertelde. Ik genoot zelf ook enorm met zo'n luistergraag publiek.
Het huis blijft me bezig houden, nu al bijna twee maanden lang en het zal nog wel enkele maanden duren voordat ik helemaal op orde ben. Gelukkig weet ik nu waar ik de hamer kan vinden als ik er eentje nodig heb en waar de boormachine is. In het achterhuis heb ik een werkplaats ingericht en in de bibliotheek heb ik een pracht van een beukenhouten tafel van 2,40 meter x 1,20 meter geïnstalleerd. En de boeken zijn ook allemaal al uitgepakt in de kasten. Maar ik moet nog zoveel; lampen ophangen, schilderijen ophangen. Bedden en kasten wachten nog op montage en nog veel meer. Ook wil ik graag in enkele kamers laminaat leggen. Het is natuurlijk handiger om dat te doen als de kamers nog leeg zijn, maar zo lang kan ik niet wachten, voor dat ik bij de spullen kan.
Aanstaande woensdag ga ik al weer een weekje op reis. Weer met de Urania en net als verleden jaar in oostelijke richting. Misschien wordt het wel een sentimental journey voor sommigen. We gaan naar Dantzig en Ostpreussen, tegenwoordig Polen en Rusland, vroeger Duitsland. Ik heb er zin in. Ik verwacht er weinig barokke kerken. Maar ik ben erg geïnteresseerd in de “Vertreibung” zoals de Duitsers het ontvolken van die streek in 1945 noemen. Over die Vertreibung hebben we vroeger op school in Nederland nooit wat gehoord. We konden waarschijnlijk nog niet in de jaren vijftig toegeven wat een ellende het Duitse volk in de oostgebieden mee moest maken.
We gaan het beleven deze week. Eerst met de bus naar Lübeck, vandaar vliegen we naar Gdansk, waar we een paar dagen blijven en dan met de bus verder naar Kaliningrad, dat bij de voorbereidingen van de reis nog steeds hardnekkig Köningsberg genoemd werd.
Voordat ik aan de verhuizing begon, had ik gedacht eind mei als de dagen lekker lang zijn een intrekkersparty te geven. Maar nu, eind mei, is de chaos hier nog veel te groot om veel gasten te ontvangen. Om niet te blijven verschuiven heb ik me van de week vastgelegd op zaterdag 14 juli.
Vanaf zes uur, of wel achtzehn Uhr zoals men het hier consequent uitdrukt nodig ik al mijn vaste lezers uit dit feest mee te vieren.
Blijven slapen kan iedereen, zeker als je zorgt voor je eigen beddegoed. Graag even een berichtje vooraf van je komst, zodat ik weet op hoeveel gasten ik ongeveer kan rekenen.
Salzwedel is heel makkelijk vanuit Nederland per trein te bereiken over Münster en Hamburg. Per auto is het vanaf Bredevoort precies vier honderd kilometer.
Ik zorg voor eten drinken en slaapplaatsen. Mijn gasten zorgen voor een gezellige sfeer.
Hartelijke groeten en tot ziens op quatorze juillet in Salzwedel An der Katharinenkirche 8.
Jan Bloemendaal.
Tja, daar zitten we dan met ons goede gedrag. Het is mooi weer. De zon schijnt al een paar weken in deze mooie meimaand iedere dag verrukkelijk. Ik geniet ervan als ik bezig ben in en om mijn nieuwe huis.
Eindelijk werd het dan eind maart, de tijd die vastgelegd was om mijn nieuwe woning te betrekken. Ruim honderd dagen had ik er op moeten wachten. Honderd dagen die tergend langzaam voorbij kropen, die ik moest afwachten in onzalig niets doen, wetende dat straks mij veel werk zou wachten.
Op dinsdag 27 maart is het een stralende voorjaarsdag als leden van de ASA aanbellen om met groot materieel mijn spullen over te brengen naar de Katharinekirche 8. Dominee Dienelt is maandag vertrokken, de sleutels heb ik in mijn bezit.
De eerste volgeladen paardentrailer arriveert om elf uur al aan de Katharinenkirche. Snel laden de ASAmannen en één vrouw de dozen en kratten. Zoveel mogelijk worden de spullen neergezet in de kamer die ik de “Bibliotheek” ga noemen. Houten stellages, die nog uit mijn boekwinkel stammen slaan we op in het achterhuis. Dan snel terug om een nieuwe vracht te halen. Zo gaat het een keer of vijf. Dan ’s middags om een uur of vier staan bijna alle spullen in mijn nieuwe onderkomen. De garage op het oude adres heb ik nog een maand langer gehuurd om er spullen te kunnen laten staan die ik dan in de loop van april met eigen auto wil ophalen.
Maar dan!
Waar beginnen we het eerst? Het beddegoed heb ik zelf overgebracht, zodat ik weet waar het is gebleven. Spullen om koffie te zetten en om een hapje te kunnen eten heb ik ook zelf verzorgd.
Op het eerste gezicht ziet het huis er redelijk schoon uit. Maar van dat gezichtspunt kom ik al spoedig terug. Gaandeweg constateer ik dat het hele huis onder de spinnewebben zit. Dat wordt dus poetsen met de stofzuiger. Plafond en wanden, alles bewerk ik in de komende weken met de stofzuiger om de spinnewebben te verwijderen. De ramen zijn zo vuil dat het na het lappen lichter is in de kamers. De vitrages overal mogen ook weleens een wasbeurt hebben. Na het wassen vallen sommige in stukken uiteen. Weggooien dan maar en als het wat rustiger wordt nieuwe kopen. Maar waar is nijptang of de boormachine? Hoe krijg ik zonder werkbank kasten en stellages in elkaar?
Op de 22ste april is het tijd om te vertrekken voor de reis die ik geboekt heb bij de Urania naar Sicilië. Ik heb er weinig zin in, maar ga toch maar. Het is ook wel goed dat ik een weekje verlost ben uit de primitieve omstandigheden thuis.
Sicilïe valt me ontzettend tegen. Het weer is goed, maar het hotel ligt heel excentrisch op het eiland zodat we verscheidene dagen urenlang in de bus moeten zitten om de geplande attracties te kunnen bereiken. De eerste dag bezoeken we de Etna waarvan de top nog met sneeuw bedekt is. Het is er steenkoud in de razende wind die er waait. Daarna bezoeken we zo ongeveer iedere dag een Grieks theater en twee barokke kerken. Vooral van de barokke kerken ga ik over mijn nek. Uit goede bron heb ik vernomen dat Onze Lieve Heer zelf ook de sobere protestantse kerken verkiest boven die verschrikkelijk overdadige barokke gevallen. Eénmaal zijn we te gast in een kerkgebouw dat er al 2500 jaar staat. Het werd gebouwd als tempel voor Zeus.
Ook het hotel is niet knus en gezellig te noemen. In de eetzaal kunnen tegelijkertijd driehonderd gasten zich van voedsel voorzien. Soms zijn die driehonderd mensen er ook. Het hotel is schuin tegen een berghelling op gebouwd. Van de bus naar de kamer moet je je bedienen van drie liften. Kijk je dan op je kamer gekomen uit het raam, dan zie je dat je je nog steeds op straatniveau bevindt. Ga je vervolgens naar de eetzaal, dan moet je weer gebruik maken van drie andere liften.
Sommige gasten snappen na drie dagen het liftsysteem nog niet.
Als we op de terugreis om negen uur landen op vliegveld Tegel in Berlijn ben ik eindelijk ‘s nachts om drie uur doodvermoeid thuis.
Dat was Sicilië. Daar ga ik voorlopig niet weer naar toe.
Gelukkig heb ik eind februari een dijk van een lezing gegeven voor de Urania over “Meine Einwanderung in die Altmark”. De plaatselijke pers had ruim aandacht besteed aan mijn optreden en het zaaltje was dan ook tot de laatste plaats bezet toen ik begon. Vanaf het eerste moment luisterde het publiek geboeid toe hoe ik de ups en downs van mijn reizen en uit mijn leven voordat ik me vestigde in de Altmark vertelde. Ik genoot zelf ook enorm met zo'n luistergraag publiek.
Het huis blijft me bezig houden, nu al bijna twee maanden lang en het zal nog wel enkele maanden duren voordat ik helemaal op orde ben. Gelukkig weet ik nu waar ik de hamer kan vinden als ik er eentje nodig heb en waar de boormachine is. In het achterhuis heb ik een werkplaats ingericht en in de bibliotheek heb ik een pracht van een beukenhouten tafel van 2,40 meter x 1,20 meter geïnstalleerd. En de boeken zijn ook allemaal al uitgepakt in de kasten. Maar ik moet nog zoveel; lampen ophangen, schilderijen ophangen. Bedden en kasten wachten nog op montage en nog veel meer. Ook wil ik graag in enkele kamers laminaat leggen. Het is natuurlijk handiger om dat te doen als de kamers nog leeg zijn, maar zo lang kan ik niet wachten, voor dat ik bij de spullen kan.
Aanstaande woensdag ga ik al weer een weekje op reis. Weer met de Urania en net als verleden jaar in oostelijke richting. Misschien wordt het wel een sentimental journey voor sommigen. We gaan naar Dantzig en Ostpreussen, tegenwoordig Polen en Rusland, vroeger Duitsland. Ik heb er zin in. Ik verwacht er weinig barokke kerken. Maar ik ben erg geïnteresseerd in de “Vertreibung” zoals de Duitsers het ontvolken van die streek in 1945 noemen. Over die Vertreibung hebben we vroeger op school in Nederland nooit wat gehoord. We konden waarschijnlijk nog niet in de jaren vijftig toegeven wat een ellende het Duitse volk in de oostgebieden mee moest maken.
We gaan het beleven deze week. Eerst met de bus naar Lübeck, vandaar vliegen we naar Gdansk, waar we een paar dagen blijven en dan met de bus verder naar Kaliningrad, dat bij de voorbereidingen van de reis nog steeds hardnekkig Köningsberg genoemd werd.
Voordat ik aan de verhuizing begon, had ik gedacht eind mei als de dagen lekker lang zijn een intrekkersparty te geven. Maar nu, eind mei, is de chaos hier nog veel te groot om veel gasten te ontvangen. Om niet te blijven verschuiven heb ik me van de week vastgelegd op zaterdag 14 juli.
Vanaf zes uur, of wel achtzehn Uhr zoals men het hier consequent uitdrukt nodig ik al mijn vaste lezers uit dit feest mee te vieren.
Blijven slapen kan iedereen, zeker als je zorgt voor je eigen beddegoed. Graag even een berichtje vooraf van je komst, zodat ik weet op hoeveel gasten ik ongeveer kan rekenen.
Salzwedel is heel makkelijk vanuit Nederland per trein te bereiken over Münster en Hamburg. Per auto is het vanaf Bredevoort precies vier honderd kilometer.
Ik zorg voor eten drinken en slaapplaatsen. Mijn gasten zorgen voor een gezellige sfeer.
Hartelijke groeten en tot ziens op quatorze juillet in Salzwedel An der Katharinenkirche 8.
Jan Bloemendaal.
-
30 Mei 2012 - 06:27
Mart En Marian:
Tussen het inpakken van de camper door, je weer prachtige verhaal gelezen, het gaat Jan goed, en je hebt je draai gevonden. Helaas kunnen we 14 juli niet aanwezig zijn bij je instuif, hadden graag je nieuwe huis bekeken. Wij gaan morgen voor 17 dagen op vakantie , en hebben dan weer in augustus 3 weken, Mart moet nog steeds werken tussen door. Gaan deze reis naar de noordkust van Frysân/ Lauwersmeer, en in augustus gaan we weer naar Frankrijk. Jan ,veel sterkte met al je bezigheden in je nieuwe huis, en een fijne reis , met vriendelijke groet, Mart en Marian -
31 Mei 2012 - 06:58
Dag Jan:
Klaas van Smeden en ik, Peter Werkhoven zijn graag van de partij op 14 juli. Alleen voor een dag vinden we wel te kort. Is het mogelijk dat we op 13 juli arriveren en vertrekken op 16 juli? Dan kunnen we 14 en 15 juli jouw nieuwe omgeving verkennen. De andere tweedagen zijn reisdsagen.
We komen met de auto.
Ik kan eventueel 4 gasten meenemen, 3 plaatsen heb ik dus nog over. Heb jij anderen uitgenodigd die ik wellicht ook mee kan nemen? -
31 Mei 2012 - 07:14
Peter Werkhoven:
Dag Jan, ik ben bereikbaar via
www.wandelwerk.info Op de pagina contact kun je mij je e-mail adres sturen. Ik bevestig de eventuele ontvangst van je mail dan. Tot ziens?
Gefeliciteerd met je nieuwe woning, ik hoop je er spoedig te ontmoeten. -
10 Juni 2012 - 12:23
Maarten:
Hadiejan ! Zojuist je zeer uitgebreide bericht gelezen. Verhuizen is inderdaad een hele onderneming en het kan lang duren voor dat je alles op de gewenste plaats hebt staan. Bovendien zie je nog weer eens wat je allemaal in huis hebt: vaak nog behoorlijk wat. Nu je het zo ver in orde hebt dat je al meerdere mensen kunt ontvangen is dat een teken dat je al aardig bent geinstalleerd. Zelf ben ik nog steeds bezig met revalidatie voor mijn nieuwe heup: 3 x daags een serie oefeningen, 2 x daags een blokje lopen, 2x in de week naar de therapeut. Elke dag nog 's morgens iemand om de sokken en schoenen aan te doen en 's avonds weer uit te pakken. Ik mag nog absoluut niet bukken en dat duurt nog een hele tijd. Donderdag moet ik voor mijn rijbewijsverlenging nog weer opdraven (wel per automobiel) om te tonen of ik met mijn aangedane been/ heup verantwoord weer mag autorijden. Van de week ging mijn schoenveter los toen ik een blokje om ging: ik dacht: aan een voorbijganger vragen of die even wil strikken. Was er niet, dus zelf gedaan, hetgeen beslist geen pretje was. De medici zijn als de dood dat de prothese er uit gaat. Kan allemaal nog weken duren. Fietsen is ook nog geen kijk op. Hoop van de zomer toch nog van hopelijk redelijk weer te kunnen genieten en naar de maandelijkse boekenmarkt in Bvt te gaan. Moet voor alles nog wel even geduld hebben. De 14e juli kom ik dus niet naar je intrekkersmaal , maar hoop via de Franse televisie toch wat beelden te zien van die dag, ook al is het niet in Salzwedel. Gij zijt bij dezen hartelijk gegroet- Maarten. -
10 Juni 2012 - 12:24
Maarten:
Hadiejan ! Zojuist je zeer uitgebreide bericht gelezen. Verhuizen is inderdaad een hele onderneming en het kan lang duren voor dat je alles op de gewenste plaats hebt staan. Bovendien zie je nog weer eens wat je allemaal in huis hebt: vaak nog behoorlijk wat. Nu je het zo ver in orde hebt dat je al meerdere mensen kunt ontvangen is dat een teken dat je al aardig bent geinstalleerd. Zelf ben ik nog steeds bezig met revalidatie voor mijn nieuwe heup: 3 x daags een serie oefeningen, 2 x daags een blokje lopen, 2x in de week naar de therapeut. Elke dag nog 's morgens iemand om de sokken en schoenen aan te doen en 's avonds weer uit te pakken. Ik mag nog absoluut niet bukken en dat duurt nog een hele tijd. Donderdag moet ik voor mijn rijbewijsverlenging nog weer opdraven (wel per automobiel) om te tonen of ik met mijn aangedane been/ heup verantwoord weer mag autorijden. Van de week ging mijn schoenveter los toen ik een blokje om ging: ik dacht: aan een voorbijganger vragen of die even wil strikken. Was er niet, dus zelf gedaan, hetgeen beslist geen pretje was. De medici zijn als de dood dat de prothese er uit gaat. Kan allemaal nog weken duren. Fietsen is ook nog geen kijk op. Hoop van de zomer toch nog van hopelijk redelijk weer te kunnen genieten en naar de maandelijkse boekenmarkt in Bvt te gaan. Moet voor alles nog wel even geduld hebben. De 14e juli kom ik dus niet naar je intrekkersmaal , maar hoop via de Franse televisie toch wat beelden te zien van die dag, ook al is het niet in Salzwedel. Gij zijt bij dezen hartelijk gegroet- Maarten. -
17 Juli 2012 - 14:23
Joke:
...en het was erg gezellig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
